Lica sa fizičkim oštećenjima su kroz istoriju trpela posledice brojnih i raznovrsnih predrasuda. Kroz istoriju u mnogim društvima se odnos prema ovakvim osobama menjao i mnoge probleme koje su lica sa nedostacima imala nisu shvatali kao svoju grešku. Predrasude prema gluvima su, između ostalog, izazvana neznanjem ili kulturološkim i socio-ekonomskim uslovima sredine. Problemi izazvani predrasudama u mnogim društvima su se dugo “gurali pod tepih”.
Jedna od takvih predrasuda je i da je inteligencija lica sa oštećenjem sluha niža nego kod osoba koje normalno čuju. Poznati su slučajevi da su u malim sredinama pronalažena deca koja su živela u izolaciji a koja bi po svom uzrastu trebala da podju u prvi razred osnovne škole. Zbog nenormalnih uslova u kojima su živela, takva deca su bila ispod nivoa zrelosti potrebnog za svoj uzrast. Vrlo često su završavala u školama i internatima za decu sa posebnim potrebama. Kasnijim ispitivanjima se ustanovilo da inteligencija osoba sa oštećenim sluhom nema nikakve veze sa samim oštećenjem sluha i da je ona potpuno ista kao i kod osoba koje normalno čuju, osim ako se ne radi o osobama sa kombinovanim oštećenjima. U ovakvim slučajevima se radi o zapuštenosti takve dece ili, preciznije, o pedagoškoj zapuštenosti. Zbog nepripremljenosti sredine da se suoči sa osobama koje imaju fizičke nedostatke, takve osobe žive u uslovima u kojima im je normalan razvoj onemogućen. Ako je dete imalo nesreću da se rodi gluvo, u opisanim sredinama od samog početka nije bilo mogućnosti da se razvija kao sva druga deca; ono nije moglo da dobija sve senzacije potrebne za sazrevanje, iako je detetova inteligencija prosečna ili čak natprosečna.
Može se izdvojiti još jedna predrasuda koja možda govori u prilog osobama sa oštećenjem sluha koja su na vreme indentifikovana i čija je rehabilitacija slušanja i govora započeta na vreme. Mnogi misle da svi gluvi koji imaju razvijen govor mogu i da čuju. Govor je možda razvijan audiološkim tretmanom u najranijem detinjstvu, u za to specijalizovanim ustanovama, ali to ne znači da osoba normalno čuje, čak iako ima i slušna pomagala. Da bi se navedeni problemi lakše prevazišli potrebna je svest celokupnog društva da bi se u zakonskoj regulativi stvorili uslovi i u multidisciplinarnoj praksi stručno pomoglo osobama sa gluvoćom.
Dodaj komentar